விண்ணைத்தொட்டுப் பறப்போம் வா

ஐயிரு திங்கள்
சுமந்தவளை…
அம்பாரங்குலுங்க,
கதறவிட்டு…
பனிக்குடம் உடைத்து,
வெற்றி உலா வந்தவளே…!
அகாலப் பிறவியின்
காமச் சீண்டலுக்கு…
தற்கொலைக் கூண்டில்
சிக்கித் தவிப்பததெற்கு …!
பெண்ணே,
கருந்துணி கட்டி
நீதி தேவதை
கண்ணுறங்குவதாய்
எண்ணங்கொண்டு,
இன்னுயிர் மாய்க்க
விரைவதென்ன…!
வேண்டாம் பெண்ணே,
உண்மை உறங்கினாலும்,
ஒரு நாளும்
சாகாதென்பதை
நினைவில் வைத்து,
தன்னையே
விடுதலை செய்…!
உன் தற்கொலை
எண்ணங்களுக்கு,
முற்றுப்புள்ளி
வைக்க…!
தரித்த சிறகுகள்
முளைக்கும் வரை
காத்திருந்தால் தானே,
விண்ணைத்
தொட்டுப் பறக்க முடியும்
விடுதலைப்
பறவையோடு…!

எழுதுவது : சி.ஆனந்தி
ஆய்வியல் நிறைஞர்,
கணிதத்துறை,
அரசு கலைக் கல்லூரி (தன்னாட்சி),
கரூர்- 5.