கவி

பரவசத்துடன் முதல் நாள் நுழைந்த கல்லூரியின் வாயிற் கதவுகள் ….. எதையோ கற்றுத் தரப் போகிறது என தேடிய காலடித் தடங்கள் … பாதையெங்கும் பாங்காய் பார்க்கும்

மறுசுழற்சி இல்லாத நெகிழிதனை மண்ணைவிட்டு நீக்கு மறுவாழ்வு எனக்குண்டு…! கோடாரி தீக்குச்சி கொண்டெனை நெருங்காதே! குளிர் தென்றல் நான் தந்து குதுகலமாய் உனை மாற்றுவேன்…! காணும் இடமெல்லாம்

வாய் பேசும் ஊமை நான் தானே..! என்னுள் நீ பேசும் மெளனம் வலி தானே..! கானல் நீர் தாகம் தீர்க்க வழியேது கண்ணா!!! = இமைக்கமறந்த விழிகள்

நவீன விஞ்ஞான வளர்ச்சி மேம்படவே தொழில்நுட்பதால் நவீன இயந்திங்கள் உருவாகவே உடலால் வியர்வை சிந்தி உழைத்த மனிதன் வேலைகள் அற்று தினம் நோயுற்று ஆரோக்கியம் குன்றி போனானே

அதிகாலைத் துயில் எழுந்தால் நன்மைஎன சொல்ல தவறினோம்… பின்னிரவு வரை விழித்திருத்தல் கேடுஎன சொல்ல தவறினோம்… எண்ணெய் குளியல் உடலுக்கு நன்மைஎன சொல்ல தவறினோம்… ரசாயன(Soap, shampoo)

ஊரார் சொல்லும் சொல்லுக்கும் செவிமடுத்து….! செவிச்செல்வம் இருக்கிறது என்பதை மறந்து….! மாய உலகில் தினம் மாறும், பச்சோந்திதான் இன்று வாழும் மனிதமே….! மனிதம் எங்கே? என்று வினவுகிறேன்….!