கவி

குழந்தைகள் முதல்குடுகுடு முதியவர்கள் வரைகுதித்தெழும் காளைகளின்குத்திட்டு நிற்கும் கொம்புகளைகுறிபார்த்து அடக்கிடும்தமிழரின் பெருமைமிகு வீரத்தைதனியொருவனாய் அடக்கும் வீரத்தைதரணியெல்லாம் கொண்டாடும்தமிழர் திருநாளைகுடும்பத்திலுள்ளவர்கள்கூடகூட்டமாய் சேராமல்ஆளுக்கொரு முகமுடியுடன்அலையவிட்ட கோலமென்ன!நள்ளிரவில் ஊரடங்கு!ஞாயிறுக்கும் ஊரடங்கு என்றால்பொழுதுதான்

மனமே மயங்காதேமதியாதாரை நினைக்காதே… மதியினை மறக்காதேமானத்தை துறக்காதே… பட்டமும் பணமும்பாதையில் நிலைக்காதே… பந்தமும் பாசமும்பாடையில் தொடராதே… அகம் தான் அவசியம்அழகினை நாடாதே… அன்பை உணராதுஅகம்பாவத்தில் ஆடாதே… குணமே

உண்மை என்றும் உயரும்உலகம் அறிய உதவும்தன்மை இன்றேல் தாழ்வும்தரத்தை வீழ்த்திச் செல்லும் உன்னை அறிந்து இயங்குஉயிரும் உன்னில் மயங்கும்புண்ணை விதைத்து நின்றால்புழுவும் வெறுத்து விலகும் அன்னைத் தமிழைப்

தலைவிதிஎன்றதுவாழ்க்கை… 💫💫💫💫💫💫💫💫 தலைசிறந்துவாழ்ந்திடுஎன்றதுஅனுபவம்.. 💫💫💫💫💫💫💫💫 துன்பத்தின்முதல்அடிகேள்விக்குறி… 💫💫💫💫💫💫💫💫 இன்பத்தில்மூழ்கியதுஎண்ணத்தின்வழி…. 💫💫💫💫💫💫💫💫 காலத்தைவெல்லஎதிர்மறைசார்ந்தபலவழி… 💫💫💫💫💫💫💫💫 தன்னைவெல்லநினைக்கும்ஒருவனுக்குநமக்குதானேபோடும்வேலி. 💫💫💫💫💫💫💫💫 என்றும்அன்புடன்நான்..🙏 எழுதுவது : இளங்கவி. என், எஸ். இலட்சுமணன்..கடாரம் மலேசியா.🇲🇾

பாதையில் காலடி எடுத்து வைத்து /படிகள் ஏறி பத்திரமாய் அமர்கின்றேன்/பேரூந்தில் கையை கவனமாக மெல்ல /மெல்ல ஜன்னலோர இருக்கையில் வைக்கின்றேன். பக்கத்தில் பாவையொருத்தி படபட /வென பல்லித்து

கதிரவன் உதிக்கும் நேரம்மலர்கள் மலரும் தருணம்தேனீ தேனெடுத்து வாழும்இதுவே இயற்கையின் வர்ணஜாலம்! உயரிய மரக் கிளைகுயில் இசைப் பாடகிளி கொய்யாவை உண்ணவிலங்குகள் இரையைத் தேட… ஆற்றங் கரை

உலகமே என்னைஉதறிவிட்டாலும் உடும்பாகஉந்தன் பாசம் வேண்டும்! உருப்படியாய் நான்உதவாமல் போனாலும் உறுதியோடு அன்பு காட்டும் உன்னதத் தாயாக வேண்டும்! உறவென்று மனைவியாகி வந்தவளே உடன் இருக்கும் பாதியாய்

கவிதைக்கு கற்பனை அழகென்பேனா!காதலுக்கு அழகு தேவையில்லையென்பேனா!குடும்பத்திற்குத் தேவை நற்குணமென்பேனா!உறவுக்கு உறுதி உதவியென்பேனா!நட்புக்கு சிறப்பு நல்நடத்தையென்பேனா !மொழிக்கு அழகு தமிழேயென்பேனா !மொழியும் வார்த்தைக்கழகு அன்பேயென்பேனா !சமூகம் திருந்தசாதிக லொழிகவென்பேனா

வான் மேகமே – உன்கொடுமழையால் அவதியன்றோ? உன் வரவால் – எங்கள்சிந்தைமுழுதும் கலக்கமன்றோ? முன் கொரோனா – பின்கொடுமழை விந்தையன்றோ? தீராத் துயரில் – எம்மக்கள் அவதையன்றோ?