கவி

கட்டியவனோ குடிகாரன், எட்டி நின்றன உறவுகள், சொல்லி சொல்லி ஓய்ந்து விட்டாள், குடித்து குடித்து மாய்ந்து விட்டான்! எண்ணிய மண வாழ்க்கை, கண்முன்னே கலைய கண்டாள், தவமாய்

அறிவின் வடிவாய் இருப்பவராம்அன்னை அன்பை ஒத்தவராம்இறைக்கு நிகராய்த் திகழ்பவராம்என்றும் மனதில் நிறைந்தவராம்குறையைக் களையும் வித்தகராம்கூர்ந்த ஞானம் கொண்டவராம்நெறியை ஊட்டி வளர்ப்பவராம்நேசம் நிறைந்த ஆசானாம்! இருளை நீக்கும் கதிர்போலஇதயத்

சொல்லாத கவிதைகள்! பெண் பிள்ளைக்கு ஏங்கிக் கிடக்கிறேன்! திருமணம் ஆன ஓராண்டில் கருத்தரித்து! தவமின்றி ஆண் மகவிற்குத் தாயானேன்! அழகுடனும், ஆரோக்கியத்துடம், அவன் வளர்வதை அனுபவிக்கிறேன்! அவனுக்கு

காடுகளில் தேடி உழைத்தவள் வீடு சேரும் அந்திப்பொழுதில் நீ புரண்டு கிடக்கிறாய் புழுதி மண்ணில்… தட்டுத்தடுமாறி தன் விதி இதுவென்று தலையில் அடித்தாள் கண்ணீர் தவிர அவளிடம்