காதல் வேண்டும் காரிகையே!

உலகமே என்னை
உதறிவிட்டாலும்

உடும்பாக
உந்தன் பாசம் வேண்டும்!

உருப்படியாய் நான்
உதவாமல் போனாலும்

உறுதியோடு அன்பு காட்டும்

உன்னதத் தாயாக வேண்டும்!

உறவென்று மனைவியாகி வந்தவளே

உடன் இருக்கும் பாதியாய்

உதிரம் கலந்த காதலியாய் வேண்டும்!

உளம் நிறைந்த நட்பினை

உற்சாகத்துடன் தரும் தோழியாய்

உதிராத உடல் தழும்பாய் வேண்டும்!

உற்சாகம் மிகுந்த அகத்தில் புரட்சியும்

உடுப்பில் இங்கித உணர்வும் வேண்டும்!

உயிர் வளர்க்க உண்ணலும்

உடல் காக்கும் உரத்துடன் இருக்க

உன் கைப்பக்குவம் வேண்டும்!

உள்ளங்களைப் பரிமாற்றம் செய்ய

உவகையுடன் விளையாட பொய்க்கோபம் வேண்டும்!

உருவின் பிரதியாய் மட்டுமன்றி நமக்கு

உந்தன் குரலில் பேசும் குழவி வேண்டும்!

உருவம் தளர்ந்து போயிடினும்

உருகிடும் பால்ய சிநேகிதியாய் வேண்டும்!

உறக்கம் போல உன் மடியில் என்

உயிரும் பிரிய வேண்டும்!

உடல் அழிந்துப் போன பின்பும் நான்

உனக்காகவே மறுபடி பிறக்கவும் வேண்டும்!

காதல் வேண்டும் கள்வனே!

உலகமே தேவையில்லை…

உன்னுள்ளம் போதும் என் கணவனாக!

உதட்டில் தவழும் சிறு புன்னகையும்,

உன்னிரு விழிகளில் பெரு ஒளியும்

உறைந்திருக்க வேண்டும் அடையாளமாக!

உரையாடலும், உரத்துப் பேசுதலும் கூட

உள் நகைச்சுவையோடிருக்க வேண்டும்!

உறைவிடம் இதுவென்றே உன் மாறாக் காதலியாய்

உன்னிலே நான் நிறைந்திட வேண்டும்!

உருவமில்லா ஏதோ ஒன்று என்னில்

உறுத்துவதைக் கண்டுக் கொண்டு(று) அதனை

உதறிப் போட வேண்டும்!

உலகத்துக்கே தெரியாத சில உண்மைகளை

உனது இதயத்திடமே பகிர வேண்டும்!

உண்மை என்னவென்றுத் தெரிந்தாலும் எனக்கு

உருவாக்கியப் பொய்யை நீ உரைத்தால்

உடன் மறுக்காது நான் புன்னகைப்பதுக் கண்டு

உடனிணைந்து நீயும் உரக்கச் சிரிக்கவேண்டும்!

உடலுக்கு வாதை தரும் ஒவ்வொரு பருவத்திலும்

உணர்ந்து என்னருகிலிருந்துத் தலைக்கோத வேண்டும்!

உறவுகளுடன் என்னையும் இணைத்துக் கொண்டாடி

உலவவிட்டு அன்பு செய்ய வேண்டும்!

உன்னோடு வெளிக்காட்ட இயலாத

உள்ளக்கிடக்கைகளை பூவாக நீ வெளிக் கொணரவேண்டும்!

உந்தன் ஆளுமைகளைக் கொண்ட பிள்ளையும்

உரு மாறாமல் உரத்தோடு வேண்டும்!

உடலின் வற்றிப் போன, உருவம் மாற்றிய மேனியும்

உதவியைத் தேடிக் களைக்கும் மனமும், பலவீனமும்

உருக்குலையாததாகவே உனக்குத் தெரியவேண்டும்!

உனையும் பிரிய வைக்கும் என்னுயிர் உன் மடியில்

உன் ஆசைகளின் மொத்தமும் முழுதான

உன் முதல் குழந்தையெனும் மகளதிகாரம் வேண்டும்!

உன் முன் ஜென்ம உறவும் தவறாமல் தொடரவேண்டும்!

எழுதுவது : கவிஞர் மாலதி இராமலிங்கம்,
புதுச்சேரி