Day: 03/12/2021

கவிதையில் தன்னை விதைத்துவாழ்வை அறுவடை செய்பவன்..! அநீதியை கண்ட அக்கணமேபொங்கும் உணர்வாளன்..! ரசனை பெருங்கடலில் குளித்து ,கற்பனை பெருவெளியில் பறந்து _கால இருக்கையின் மேல்காலின் மேல் கால்

விழிமூடிக்கிடக்கிறதுஎங்கும் இருள்கவ்விக் கொண்டிருப்பதுபோல் மனம் சொல்கிறது… எல்லாமும்ஒரு முற்றுக்குள்வந்ததுபோல்நினைவுகள்சலனமற்று கிடக்கிறது… தேடலோதவிப்போ இல்லாமல்ஆழ்நிலையில் யாவும்… எதுவும்நம்மால் இல்லை…எதுவும்நம்மிடமில்லை…எதுவும் நாமில்லை… நடப்பவை யாவும்எதையோ அழுத்தமாய்சொல்லிக் கொண்டுள்ளது… உயிரின் துடிப்புகள்மூச்சிறுப்பதை

பெண்மைஅழகெனயாவரும்அறிவார்…!!! ஆண்மைஅழகெனஅவனைநேசிக்கும்பெண்மட்டுமேஅறிவாள்…!!! ஓர்ஆண் மகன்தாய்மையோடுகலந்ததந்தைஉள்ளமும்குழந்தைகுணமும்தோழமையோடுசேர்ந்து…!! ஓர்பெண்ணிற்குதுணையாகஅமைந்து விட்டால்வாழ்வில் வரம்ஏதும் தேவைஇல்லையே…!!! வாழ்நாள்முழுதும்ஓர் மழலைபோல்அவன்கரம் பற்றிநடந்திடவாழ்வின்பயணங்கள்இனிதாகஇருக்குமேஎந்நாளும்…!!! என்னை தூங்க வைக்கநீ முயற்சித்தாலும்.. தாலாட்டாக என் குரல்தட்டிக் கொடுக்க.. என்

காற்று போல இருப்பாயா….. சுவாசக்காற்றாய் இருப்பேன் என்றான்….. என்னை புரிந்துகொள்வாயா…. உன்னைவிட அதிகமாய் நான் புரிந்து கொள்வேன்உன்னை என்றான்….. வாழ்க்கை முழுதும்உடன் வருவாயா….அடுத்த ஜென்ம மும் உன்னைத்